Forum 61WDHek Herba

Ulcia 15

W tym miejscu mozemy pisać o wszystkich wpadkach wspaniałego zastępu Semprevivum! Embarassed

O tych szczególnie smiesznych wydarzeniach, akcjach i tekstach tegoż zastępu. Troche tego było Very Happy

, wiec pisać. Nawet jeśli jesteście spoza zastepu, będziecie miło widziani. Paj

Ulcia 15

Skoro nikt nie pisze, to ja zacznę dobrą passę Very Happy

. No więc to było kiedy wracałyśmy ze świeta brody i wysiadałyśmy z autobusu. Drzwi sie otworzyły-wyszła Sylwia Kapuścińska i .....łup, drzwi zamknęły mi sie przed nosem Mad

. No wiec naciskamy guzik i znowu to samo, drzwi sie otworzyły i zamknęły. Na szczęscie potem znowu sie otworzyły tak, że mogłyśmy wysiąść. Potem wsiadały jakieś 2 starsze panie...tzn wsiadła tylko jedna, bo autobus zadzwonił i drzwi znowu miały się zamknąć, ale Sylwia (tym razem ta z mojego zastępu) podbiegła i je zablokowała, a potem..to będzie najlepsze...powiedziała takim śmiesznym, niskim głosem "[b]pani wchoodzi[/b]" Laughing

buchachacha,, to było świetne, szkoda że nie słyszałyście jak ona to powiedziała, śmiałysmy się z niej przez całą drogę do domu.

asome

ja w tym miejscu chciałabym uczcić pierwszą zastępową Semprevivum. Ten zastęp tworzyły specyficzne zastępowe (na przykład taka ja) i to chyba także dzięki temu, Semprevivum jest tak specyficzne Smile

Pierwszą zastępową była dh. Karolina Koć, która na swym pierwszym obozie (to w ogóle był pierwszy obóz Herby po reaktywacji i ona była już wtedy zastępową) miała wdzięczny zwyczaj niewydawnia komend. Po kolejnych wrzaskach wszystkich zastępowych "Baczność!" następowało spokojne "choźcie tutaj" Karoliny.
Nasza pierwsza zastępowa chodziła także w czarnych ciuchach z szubienicą na szyi oraz rozmawiała z drzewami ("Ale DLACZEGO? powiedz mi dlaczego?!")
Myslę, że nic dziwnego, że Semprevivum jest nieco "inne". O drugiej zastępowej - Ki-Yance w kolejnym odcinku. Niech mój zastęp pozna swoją historię Wink

Magnolia · Dołączył: 17 Lis 2005 Posty: 92 Przeczytał: 0 tematów

nieco "inne"?? Confused

no cóż... tak też można!! ale ja uważam że każdy zastęp jest specyficzny no ale dobra... nie będę się o to kłócić!! do zabawynych wspomnieć Semprevivum <bo w końcu to mój rodzimy zastęp> chciałam dodać wspomnienia z moich pierwszych zbiórek prowadzonych prze Magde Lecz! a mianowicie Magda wymyślała coraz to nowe metody na to żebyśmy jej słuchały i nie przeszkadzały np zasada konstantynopolitańczykowianeczki którą musiałyśmy mówić przed każdym słowe albo czytanie książek do chemi i fizyki albo mówienie wierszy po łacinie... heh! śmiesznie to wyglądało jak stałyśmy w kręgu a nagle Magda zaczynała deklamować coś po łacinmie:)

asome

SPROSTOWANIE: To nie były wiersze tylko czytanki, albo pamiętniki Cezara. A konstantynopolitańczykowianeczka działała (z tego, co pamiętam) tylko na obozach.
Ale miłe to niesłychanie, że ktoś jeszcze pamięta, że byłam zastępową Smile

Ulcia 15

Bozena! Wytarłas sie w mój ręcznik! Wybrudziłas go, nie mogłaś wziąc swojego!!! lub "To moje buty!!!!Zrobiłas to specjalnie, zeby mnie zdenerwować, jak mogłaś!!!!!!-pewien kochany, piskliwy głosik. pokłócić się można o wszystko Very Happy

Ulcia 15

-Julka?
-Co?
-Gdzie to Under twenty?
-CO?!
-No Under Twenty
-Jakie Under twenty?
-No te w moro!
-TIS ARVENTIS, GŁUPIA!!

Julka i Wiolka Wink

munia

hehe ale to Under Twenty naprawde jest boskie Laughing

Wiola - kłaniam sie Very Happy

hmm u nas tez byla taka swietna wypowiedz Pauliny (zmienie troche temat na Athemis ;P) na RoNZwSz. Katarina czytala kto co mowi (wierszyk ktory mialysmy mowic byl podzielony na osoby). "Jola - grajek, Paula - mama, Aga - Jacek, Kasia - narrator" na co Paula "a kto to jest Kasia?" Laughing

to było piękne XDXD

Julia.

Co do "Under Twenty" to rzeczywiście było śmiechu, że hej. Very Happy

Zawsze będę miło wspominać jak to się z Uliaszem wybrałyśmy, na harce śnieżną zimą, na zimowisku!
Otóż, pewnego dnia, w Słonecznej Zawoji, dostałyśmy małą zieloną karteczkę z dużym napisem "HARC na dziś" + zwykłą, plastykową łyżkę do lodów. Harc polegał na tym, żeby łyżkę wymienić na coś zielonego, co nie będzie mniejsze (bodajże, bo już nie pamiętam) od numeru (buta rzecz jasna) 36. i nie większe niż 42. Stanęło na tym, że Uliasz do dziś ma czadową świeczkę, a ja zielonego, prześlicznego motylka (jako spinkę do włosów)! Laughing

Julia.

Swoją drogą miło by było jakby ktoś, od czasu do czasu tu zajrzał Wink